"Civril i Nohorn uderzyli jednocześnie z dwóch stron, elf zamaszystym cięciem z wysoka, Nohorn z przyklęku, nisko, płasko. Oba ciosy zostały sparowane, dwa metaliczne szczęknięcia zlały się w jedno. Civril odskoczył, potknął się, utrzymał na nogach, chwytając się drewnianej konstrukcji straganu. Nohom rzucił się i zasłonił go trzymanym pionowo mieczem. Odbił cios, tak silny, że rzuciło go w tył, musiał przyklęknąć Podrywając się, złożył paradę, za wolno. Dostał cięcie przez twarz, symetryczne do starej blizny. Civril odbił się plecami od straganu, przeskoczył padającego Nohorna, zaatakował z półobrotu, oburącz, nie trafił, momentalnie odskoczył. Nie poczuł uderzenia, nogi ugięły się pod nim, dopiero gdy po odruchowej paradzie usiłował przejść od finty do kolejnego ataku. Miecz wypadł mu z ręki przeciętej po wewnętrznej stronie, powyżej łokcia. Upadł na klęczki, potrząsnął głową, chciał wstać, nie zdołał. Opuścił głowę na kolana, tak zamarł w czerwonej kałuży, wśród porozrzucanej kapusty, obwarzanków i ryb."
"Civril and Nohorn struck simultaneously from both sides, the elf with a high sweeping cut, Nohorn from a kneeling position, low and flat. The witcher caught both, two metallic clangs merging into one. Civril leapt aside and tripped, catching himself against a stall as Nohorn warded off a blow so powerful it threw him backwards to his knees. Leaping up he parried too slowly, taking a gash in the face parallel to his old scar. Civril bounced off the stall, jumping over Nohorn as he fell, missed the witcher and jumped away. The thrust was so sharp, so precise, he didn't feel it; his legs only gave way when he tried to attack again. The sword fell from his hand, the tendons severed above the elbow. Civril fell to his knees and shook his head, trying and failing to rise. His head dropped, and among the shattered stalls and market wares, the scattered fish and cabbages, his body stilled in the centre of a growing red puddle."
